Publicatie boek “Wat maakt witte boorden anders”

Voor je ligt het boekje over fiscaal strafrecht. Vanuit ons Jaegeriaans perspectief. Nou ja, boekje, het is best een stevige pil geworden. Na ons lustrumboek van twee jaar geleden een tweede loot aan de stam. Met dezelfde ‘look’ en ‘feel’ en wederom in ‘jij’-vorm. Dat past ons beter. Het fiscaal strafrecht is al koud, afstandelijk en formeel genoeg. Daar hoeven wij geen extra bijdrage aan te leveren. Waarmee ik zeker niet wil suggereren dat door deze vorm het deelgebied van het fiscaal strafrecht prettiger wordt als je er persoonlijk mee in confrontatie komt.

Met het niet afwachten van het 25-jarig lustrum zou je bijna denken dat we de smaak te pakken hebben, of, cynischer, dat ik als oude bok nog snel aan mijn nalatenschap wil werken. Het initiatief komt echter wederom niet van mij. Daar moet ik toch vooral Ilse Engwirda de credits voor geven.

Evenals met het vorige boek willen we aangrijpingspunten bieden om wat zicht te krijgen op de juridische kneepjes van ons vak. In tegenstelling tot voorgaande keer, waar we min of meer ons hele speelveld de revue lieten passeren, hebben we ons nu beperkt tot het strafrechtelijk ingrijpen bij fiscale fraude. Wat maakt vanuit ons perspectief witteboordencriminaliteit anders dan de rest van het strafrecht? Wij willen een informatief, praktisch en handzaam boekje aanreiken, met tips die gebaseerd zijn op wat we tegenkomen in de praktijk. Persoonlijk vind ik humor een mooi instrument om dat wat serieus en beladen is iets te verlichten. Ook bij de strafrechtelijke vervolging voor een fiscale fraude. Ik hoop dat er van onze insteek bij de behandeling van echte dossiers voldoende is doorgesijpeld naar de hoofdstukken die dit boek rijk is. De eerste lezing leverde het commentaar op dat het te zeer een serieus handboek was geworden en daardoor (te) saai. Iedereen is aangezet om het persoonlijker te maken en smeuïger. Het is aan jou om te beoordelen of we daar voldoende in zijn geslaagd. Want het valt zeker niet mee om alle onderwerpen die de revue passeren minder droog te maken dan ze in de kern best zijn.

In hoofdstuk 1 trappen Ilse Engwirda en Wiebe de Vries af met een beschrijving van de fiscale delicten. Carlijn van Dijk spitst dit vervolgens toe op de eigenaardigheden van het typisch fiscale delict van de btw carrousel. Ik vervolg zelf met het dividendstrippen. Dat strippen werd recent weer actueel doordat het OM een geval in het nieuws bracht als de fraude van de eeuw. Het hoofdstuk sluit af met twee delicten die door het OM vaak als ‘bonus’ worden tenlastegelegd met fiscale fraude: valsheid in geschrift van de hand van Vincent Leenders en witwassen door Victor Langenburg.

Na hoofdstuk 2, waar de strafbaarheid van betrokkenen bij de enige echte fraudeur – de persoon of het bedrijf die de belastingaangifte moet doen – wordt beschreven, komen we in hoofdstuk 3 bij het ‘pièce de résistance’ van het boek. Daar waar het allemaal om gaat: de procedure. Van de zeer ruime bevoegdheden van de fiscus en de FIOD word je al niet vrolijk, om van de impact die een inval in je slaapkamer op de dinsdagmorgen om half zeven heeft maar helemaal te zwijgen. Vaak een enorme groep, soms zwaarbewapende, niet even vriendelijke kerels bonkend op de deur is niet leuk wakker worden. De gevolgen van het langdurige en onzekere traject tot aan de zitting zijn meestal ook enorm. En dan heb ik het niet over de straffen die kunnen volgen. Ik weet niet of de typering klassenjustitie bij witte boorden nog door iemand in de mond wordt genomen die dit van dichtbij mee heeft gemaakt.

Een hoofdstuk om bijna mistroostig van te worden.

En dan sluiten we het boek af met hoofdstuk 4 dat gaat over de gevolgen die een veroordeling, en zelfs een sepot, kan hebben voor de wens om een vergunning te krijgen, een baan te houden of te krijgen of gewoon je bankrekening te behouden. Kortom, …

Ik weet het boek wel te verkopen. Veel leesplezier!

Ludwijn Jaeger

Bovenaan kun je het boek downloaden, toch graag een hardcopy ontvangen? Mail ons: info@jaeger.nl.